از چه زمانی باید نگران صحبت کردن کودکم باشم؟
دلایل صحبت نکردن کودک چیست؟
سن شروع حرف زدن کودک چه سنی است؟
برای پیشرفت کودکم چه توصیه هایی وجود دارد؟
اینها سوالات رایجی هستند که پرسیده میشوند.در این مقاله سعی داریم شما را تا حدودی به پاسخ این سوالات نزدیک کنیم.
گاهی اوقات کودک دارای اختلالی است که در گفتار و زبان هم تاثیر میگذارد مانند اتیسم، CP، آپراکسی و…
تشخیص این اختلالات با افراد متخصص حوزه گفتار درمانی یا پزشکان متخصص است لذا به هیچ عنوان به کودک برچسب نزنید.
حدود 10 درصد از کودکان دچار اختلال زبانی هستند و از این مقدار ، حدود 5/2 درصد یک اختلال همراه باعث به وجود آمدن آن میشود.
اگر هیچ اختلالی باعث به وجود آمدن اختلال زبانی نشود اصطلاحا تاخیر در گفتار و زبان رخ داده است.
در هر دو دسته از اختلالات زبانی نیاز است که متخصص گفتار درمانی اقدامات لازم را به عمل آورد.
بیشتر بخوانید : گفتار درمانی در منزل
اگر مداخلات کودک به موقع انجام نشود چه مشکلاتی ایجاد می شود؟
اما ممکن است این سوال به وجود بیاید که اگر مداخلات کودک به موقع انجام نشود چه مشکلاتی ممکن است به وجود بیاید؟
در سنین مدرسه ممکن است چنین برچسب هایی به کودک خورده شود:
- دریافت برچسب های غیر علمی (شیطون، گیرایی ضعیف، • تنبل، درس نخوان و…)
- پیشنهاد دریافت کلاس های ﺧصوصی توسط معلم
نکته ی بسیار مهم این است که معلمان نمیتوانند اختلال زبانی را تشخیص دهند و حمایت های لازم را به عمل آورند.
چه زمانی نگران کودکم باشم؟
همچیز به “سن” کودک بستگی دارد.اگر هر یک از علائم خطر زیر را در کودکتون مشاهده کردید حتما با یک متخصص گفتاردرمانی مشورت کنید:
کودک 1 الی 2 ساله:
فقط چند کلمه محدود را بیان میکند
رشد گفتار کودک متوقف شدده ای پسرفت دارد
درک خوبی ندارد
کودک 2 الی 3 ساله:
کودک عبارات دو کامه ای را نمیگوید(مثلا آب بده ، مامان رفت)
کودک از نشانه های جمع استفاده نمیکند
کودک نمیتواند از دستورات پیروی کند
کودکان 3 الی 4 سال:
بیشتر گفته ها دو کلمه ای هستند و کمتر از گفتهای سه یا چهار کلمه ای استفاده میکنند.
درک جملات ساده پایین است
وضوح گفتار کودک برای افراد آشنا با کودک پایین است
کودکان 4 الی 5 سال:
بیشتر گفته ها سه کلمه ای هستند
در درک گفتار دیگران مشکل دارند
گفتار برای افراد غریبه واضح نیست
افراد آشنا نیمی از حرفهای کودک را نمیفهمند.
کودکان 5 الی 6 سال:
در قصه گویی مشکل دارند( مثلا وقتی میخواهند قصه ای را تعریف کنند یا خاطره ای را بازگو نمایند دچار مشکل میشوند و شروع ، تداوم و پایان مناسبی برای خاطره یا قصه اش ندارد)
در مکالمه ی متقابل مشکل دارد ؛ اگرچه زاد حرف بزند.
گفتارش نامفهوم است.
اگر در کودکتان هرکدام از این علائم خطر را دیدید حتما با یک گفتار درمانگر مشورت کنید.
در تاخیر گفتاری تشخیص و درمان زود هنگام در میزان و سرعت بهبودی نقش اساسی دارد.
چه چیزی باعث تاخیر در گفتار کودکان می شود؟
دو زبانه کردن کودک با تلوزیون و سی دی آموزشی:
بدترین نوع آموزش زبان به کودک این نوع آموزش است.
اگر کودک با شیوه ی درست دو زبانه بشود(از طریق تعامل طبیعی با محیط) علتی برای تاخیر وجود ندارد.
اما اگر کودک با استفاده از سی دی آموزشی و تلوزیون بخواهد دو زبانه بشود نه تنها زبان دوم را فرا نمیگیرد بلکه در زبان اول هم به مشکل برخواهد خورد.پس توصیه اکید ما این است که به هیچ عنوان از این پکیجها استفاده نکنید.
تلوزیون دیدن هم باعث تاخیر در زبان خواهد شد.
در جنسیت پسر ریسک بیشتری برای تاخیر وجود دارد
غفلت از کودک:حتما به عنوان پدر و یا مادر زمانی را به بازی با کودک اختصاص دهید تا محیط کودک غنی باشد.در صورت غفلت و با زمان نگذاشتن برای فرزند خود این ریسک را به وجود می آورید که فرزندتان دچار تاخیر در گفتار شود.
سابقه ی خانوادگی هم میتواند ریسک تاخیر گفتاری را افزایش دهد.
بیشتر بخوانید : کاردرمانی تاخیر حرکتی
توصیه هایی برای والدین:
برای والدین توصیه هایی داریم که با توجه به گروه سنی کودکان متغیر است:
برای کودکان 1 الی 2 سال:
با کودک با لحن معمولی صحبت کنید
کود را به هیچ عنوان جلوی تلویزیون رها نکنید
تعملات و بازی ها را روبروی کودک انجام دهید.
از کلمات ساده و دستورات ساده استفاده نمایید.
برای کودک کتابهای داستان با تصاویر بخوانید.
کودک را در کلمات جدید و متنوع قرار دهید.
کودکان 2 الی 3 ساله:
هنگامی که کودک برای بیان حرفش ناتوان است به او فرصت کافی دهید و با اشتیاق به حرفهایش گوش کنید.
با کودک برای تصاویر داستان بسازید و به او فرصت دهید تا داستان خودش را تعریف نماید.
کودکان 3 الی 4 ساله:
با هم برای تصاویر داستان بسازید.
هر روز زمان مشخصی را برای بازی با کودک اختصاص دهید و سعی کنید اوج لذت بازی کردن را کودک در آن زمان تجربه نماید.
کودک را مدت زمان طولانی جلوی تلویزیون رها نکنید.
در زمان بازی کردن شما رهبر نباشید که کودک مجبور باشد از شما پیروی کند بگذارید او هدایت کننده شما باشد.
کودکان 4 الی 5 ساله:
کودک را برای بودن در جمع همسالان تشویق نمایید.
کودک را در انجام امور ساده و در حد توانش در منزل شرکت دهید.
کودک را مدت زمان زیادی جلوی تلوزیون و بازی های کامپیوتری و موبایل قرار ندهید.
به سوالات کودک مشتاقانه گوش دهید و با حوصله پاسخ دهید.
از کودک بخواهید وقایع روزمره را برایتان شرح دهد.
در این مقاله سعی شد تا آنجایی که امکان دارد شما را به پاسخ سوالات فوق نزدیک کنیم اما برای کسب اطلاعات بیشتر میتوانید با یک گفتار درمانگر مشورت نمایید.
نویسنده مقاله : سید محمد مهدی زارع
0 دیدگاه